Chantal Grard, de dochter van twee beeldhouwers, Francine Van Mieghem (1930) en George Grard (1901-1984) had twee mogelijkheden in haar leven: beeldhouwer worden of de kunst haten. Ze heeft voor de eerste optie gekozen. Enerzijds is het evident. Het beeldhouwen en alles wat er komt bij kijken is als het ware de biotoop van Chantal. Ongetwijfeld mocht ze als kind met gips en klei spelen. Het metier is haar met de paplepel ingegeven. Anderzijds is het ontzettend moeilijk om zich in de schaduw van succesrijke ouders-kunstenaars te ontwikkelen met een eigen vormgeving.

Willem Elias (Aspecten van de Belgische kunst na '45)

Chantal Grard verbaast op een serene wijze; zij gaat dieper in op haar creëren van vreemde vormen die uit een ritmiek van groei en metamorfose zijn ontstaan. Zij is vernieuwend in de enige echte betekenis van het woord.

Hugo Brutin (a.i.c.a.)